Filipiny, Wielkanoc na wyspie Bantayan – balanga w Santa Fe

Człowiekowi chyba czasem brakuje wyobraźni, albo nie uruchamia jej właściwie, bo na roztaczane przez miejscowych wizje masowego plażowania w Santa Fe, namiotowych miasteczek wyrastających pod palmami i ciągnących się po świt nocnych imprez przy akompaniamencie muzyki elektronicznej zareagowaliśmy właściwie zainteresowaniem i sympatią. Tak jakbyśmy wielokrotnie już przecież wcześniej nie odwiedzili miejsc o podobnym charakterze, w których przy odpowiednim nastawieniu nic fundamentalnie złego na dobrą sprawę przecież nie ma, ale do małej i spokojnej na co dzień wysepki tego typu oblicze pasuje średnio.

Najeźdźców rzeczywiście jest zatrzęsienie, na bardzo szerokiej zwłaszcza przy odpływie plaży kluczyć trzeba między nimi w poczuciu anonimowości, od której powoli odwykliśmy, bo normalnie to już się jednak ludzi kojarzy i jest się kojarzonym na tyle, że wypada chociażby się przywitać. W uprzątniętych naprędce pozostałościach po palmowych zagajnikach gęsto stawiane są setki namiotów, o wolnych pokojach w pensjonatach i ośrodkach wypoczynkowych można zapomnieć, a ceny w wielu z nich są znacznie windowane już na etapie dokonywania rezerwacji, nawet ze znacznym wyprzedzeniem. Odnosi się wrażenie, że urlopowicze są jednak znacznie zamożniejsi od autochtonów, małe rybackie łupianki zostają na ten przykład wyparte przez motorówki skutery wodne, zwyczajnie tu nie spotykane.

 

Plaża przez te parę dni jest okupowana całą dobę, w ciągu dnia robi się na niej to samo, co w Łebie i Mielnie, zagęszczenie ludności podobne, zatem nie ma się o czym rozpisywać, ot masowe radosne plażowanie w gronie rówieśników lub rodzinnym przerywane częstymi kąpielami, bo upał panuje niemiłosierny, połączone z konsumpcją tradycyjnych cebuańskich pieczonych prosiaków i grillowanych ryb oraz wyrobów spirytusowych i browarniczych w umiarkowanych za dnia ilościach. Kultura jeżeli chodzi o odzysk i utylizację surowców wtórnych kuleje lub nie istnieje, ilość odpadków i śmieci produkowanych przez gości nieco zniechęca, ale nikt nie wydaje się tym specjalnie przejmować.

 

Wieczorami organizowane są huczne zabawy komercyjne, na które schodzą się te same tłumy z plaży, ale odbywają się one na znacznie mniejszych ogrodzonych przestrzeniach, więc jest jeszcze gęściej. Te imprezy to w zasadzie rodzaj techno party – didżej, falujący tłum, napierające kolumny głośnikowe i komunikacja z kompanami polegająca na przekrzykiwaniu tych okoliczności.

 

Jakoś nie mieliśmy chyba ochoty, albo brakowało towarzystwa, bo zawinęliśmy się stamtąd po trzydziestu minutach, w sumie z zamiarem, że wrócimy nieco później celem dokonania baczniejszych obserwacji społeczno – antropologicznych jak się rozkręci jeszcze bardziej, bo na dansing nie mieliśmy ochoty. Zresztą z niewyszukanych technologicznie głośników dudni tak, że pomiędzy nimi ziarenka piasku podskakują z wrażenia do wysokości kostek, co na dłuższą metę jest męczące.

 

Głośna muza jest okej, ale znacznie bardziej podchodzi grana na instrumentach niż syntezatorze, zawsze miałem dziwny problem z komputerowo generowaną twórczością muzyczną. Być może gdyby nażreć się jakiejś młodzieżowej chemii, speeda, extasy, nie wiem, nie wyznaję się na tym asortymencie, to propozycja rozrywkowa okazałaby się bardziej chwytliwa, ale my zasadniczo jeżeli chodzi zarówno o muzykę jak i używki wzrastaliśmy w nurcie bardziej klasycznym i tego sie trzymamy.

 

Wieczorem trzykrotnie na dłuższe chwile padło zasilanie, organizator nie dysponował generatorem, techno party bez muzyki jest jakby niekompletne, więc pospacerowaliśmy po już wtedy spokojniejszym miasteczku (wszyscy byli wszak na dyskotece) i bez żalu odpuściliśmy. Jakoś nam ten niezmącony hałasem nastrój bardziej korespondował z obchodzona przecież właśnie Wielkanocą. Obawiam się, że osoby religijne mogłyby być mocno zdegustowane wieczorną hulankową atmosferą w czasie, gdy według świętych ksiąg chrześcijaństwa Jezus leży w grobie.

 

Reasumując: osobiście odwiedzania Bantayanu w okresie Wielkanocy tylko po to żeby wyszaleć się na plaży, nażreć, napić i przepłacić za hoteliki nie polecam. Do tego typu aktywności znajdą się z pewnością lepsze miejsca i czas. Poniżej kilka fotek, zwracam uwagę na ostatnią. Pozdrawiamy.