Filipiny, Siquijor – Isla del Fuego lub Wyspa Ognia

Okoliczności przyrody na wyspie Siquijor (czyt. sykihor) są absolutnie fenomenalne. Człowiek dostaje tu wszystko: od lazurowej wody i piaszczystych plaż, poprzez wysokie skaliste klify, gęstą liściastą dżunglę z najrozmaitszą roślinnością i egzotycznymi zwierzętami, po strome zbocza, malownicze górskie wodospady z ciepłą, pozwalającą na relaksującą kąpiel wodą i w końcu grzbiety i górskie szczyty, z których rozciągają się zapierające dech w piersiach panoramiczne widoki nie tylko samego Siquijoru i oblewających go płytkich turkusowych wód, ale i okolicznych wysp Cebu, Apo, Mindanao i Negros Oriental.
Wyspa została odkryta podczas hiszpańskiej wyprawy operującej w rejonie Visyas pod dowództwem Miguela Lopeza Legazpiego, konkretnie przez oddział dowodzony przez Miguela Rodrigueza w roku 1565. Zdobywcy nazwali ją Wyspą Ognia lub Isla del Fuego ze względu na rozświetlającą łunę wytwarzaną przez kłębiące się nad nią milionowe chmary świetlików. Visayska legenda głosi, że wyspa wypiętrzyła się spod dna oceanu w blasku błyskawic i wśród przerażającego huku grzmotów wskutek ogromnego kataklizmu – tropikalnej burzy połączonej z magiczną aktywnością sejsmiczną na kosmiczną skalę, czego dowodem mają być rzeczywiście znajdowane po dziś dzień wysoko w górach muszle gigantycznych mięczaków.
Dopłynęliśmy tutaj z Monią już jakiś czas temu i planujemy chwilę zostać, by odpocząć nieco od skutków tajfunu na Bantayanie, głównie braku prądu, internetu i bieżącej wody, a także zapomnieć choćby na jakiś czas o wszechobecnym ryku pił mechanicznych (bo z tysiącami zalegających wszędzie zwalonych palm trzeba sobie przecież jakoś poradzić) i stuku młotków z wprawą wbijających gdzie trzeba miliony gwoździ. Tajfun to nie tylko jednodniowy kataklizm, ale następujące po nim długie i uciążliwe miesiące przywracania dotkniętych terenów do stanu sprzed tragedii. Wszystkie materiały budowlane zakupione dla mieszkańców wioski Marikaban dzięki ofiarności naszych przyjaciół i rodziny zostały dowiezione, miejscowi zabrali się wtedy do pracy (w sumie raczej niespiesznie, co zresztą już nie dziwi), więc uznaliśmy, że przyszedł czas na przerywnik.
Wyspa Siquijor słynie z czarów, czarnej magii, duchów, wampirów i filipińskich uzdrowicieli, o których wspominał nawet nieoceniony ksiądz Natanek w swoim pamiętnym kazaniu. Do dziś lubię wracać do tej epickiej homilii, by poprawić sobie humor. Skutek gwarantowany, działa niezawodnie. Owa metafizyczna sława robi jednak trochę wyspie reklamę na zasadzie miecza obosiecznego – jednych, szczególnie zainteresowanych spirytualizmem i demonologią fascynuje i przyciąga od lat, innych zaś, zwłaszcza zabobonnych Filipińczyków skutecznie odstrasza. Dla nas to ani wartość dodana, ani odjęta. Niech sobie ludzie palą kryształy, wróżą z dymu, wywołują duchy i rozmawiają ze zmarłymi jeżeli im to tylko sprawia przyjemność i ubogaca życie. Na zdrowie. Nie bierzemy udziału, bo ta sfera ludzkiej aktywności najzwyczajniej w świecie nie zazębia się z naszą.
Na dzień dobry byliśmy mocno zaskoczeni. Miasteczka wydały się malutkie, knajpek jak na lekarstwo, sklepy pozamykane już wczesnym wieczorem, ulice opustoszałe, wszystko było jakieś takie, z braku lepszych słów… dziwne, inne. Człowiek to chyba jest takie zwierzę, które łatwo przyzwyczaja się do otoczenia i zmieniając je gwałtownie w sposób naturalny czuje się nieswojo, może nawet lekko niekomfortowo. Oczywiście tę strefę własnego komfortu należy poszerzać i tak dalej, bo inaczej to by człowiek nigdy donikąd nie pojechał, acz nie zmienia to faktu, że do nowego  miejsca zawsze trzeba przywyknąć, poznać je i oswoić. Przynajmniej tak to zwykle bywa w naszym przypadku. Będziemy mieli na to czas.
Postanowiłem skorzystać z sugestii, by posty na blogu były krótsze, za to pojawiały się częściej. Podzieliłem więc gotowy już materiał na krótsze rozdziały, mam nadzieję, że bez większej straty dla kompozycji. Pozdro.
WH3A8780 WH3A6561_4099-copy IMG_6968_4371 WH3A6985_4885-copy WH3A7174_4741-copy WH3A7239_5090-copy WH3A8124_5892-copy WH3A8440_6198-copy1 WH3A8127_5895-copy WH3A8146_5912-copy WH3A8220_5986-copy WH3A8464_6222-copy WH3A8470_6228-copy WH3A8483_6242-copy WH3A8092_5860-copy WH3A8111_5879-copy WH3A8566_6324-copy WH3A8663_6422-copy WH3A8670_6429-copy WH3A7497_5171-copy

14 thoughts on “Filipiny, Siquijor – Isla del Fuego lub Wyspa Ognia”

    1. Niektóre miejsca są super, lokalna młodzież czasem korzysta. Poza tym, o koncepcie zakazu wjazdu do lasu nikomu się nie śniło, a i długimi kilometrami nie spotyka się nikogo :-)

  1. Takie miejsca są najlepsze na odpoczynek. Dobrze jest czasem schować się w miasteczku z jednym sklepem na krzyż – wiem po sobie.. :) Swoją droga fajnie, że wypad Wam się udał ;)

    1. Dzięki. Z pewnością każda z wysp ma swój niepowtarzalny urok, a zimne piwko pod wiatą w miasteczku to zawsze jest mistrzostwo świata. Pozdro.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *