Tajfun Ruby aka Hagupit nad wyspą Bantayan – epilog

fot. Mike Gonzalez – Creative Commons licence

Po prologu od razu bardzo krótkie podsumowanie. Zasadniczej części utworu dramatycznego nie będzie wcale, bo na szczęście nie bardzo jest o czym pisać. Tajfun poszedł sobie precz, a wyspa odetchnęła z ulgą.

Poruszając się w kierunku zachodnim żywioł słabł i odwijał jednocześnie na północ, więc wyspę posmagały podmuchy porywistego wiatru i mocno popadało, ale zasadniczo skończyło się na strachu.

Prąd w miasteczku mamy od wczoraj, a co za tym idzie wodę i internet. Przerwy w dostawie zdarzają się co jakich czas, myślę, że to przede wszystkim kwestia wzmożonych prac nad uszkodzoną tu i ówdzie siecią.

Nawet mało zaawansowane technologicznie budownictwo tym razem dało radę, zahartowana i wyselekcjonowana przez Yolandę roślinność również. Nie mamy żadnych doniesień o rannych, ulice Santa Fe wyglądają okej, poza oczywiście wciąż rzucającymi się w oczy skutkami zeszłorocznej katastrofy.

Ekipa z Marikabanu, która schroniła się u nas i w domu Antoniego wróciła wczoraj na wieś, mimo, że jest tam póki co problem z dostawą elektryczności. Spędziliśmy te parę dni w miłej towarzyskiej atmosferze, a wieczory  w blasku świec i świetle latarek. Tym razem naprawdę był to właściwie piknik z dreszczykiem emocji w tle, jakiego spodziewaliśmy się w ubiegłym roku.

Oby fakt, że tegoroczny tajfun przynajmniej na naszej wyspie okazał się stosunkowo łagodny nie osłabił czujności na przyszłość.

Pozdro i podziękowania dla wszystkich, którzy wyrażali zainteresowanie i przesyłali dobre krzepiące słowa. Zawsze są w cenie. Dzięki :-)